Jednog sumornog, jesenjeg kišnog jutra, pre nekoliko godina, ovaj potpisnik je na buvljaku naleteo na nekoliko knjiga s oznakom VOJNA TAJNA I n t e r n o, sa solidno dizajniranim koricama cigla boje u „kožnom povezu”, na kojima je zlatotiskom utisnut kružni tekst ,,RAZVOJ ORUŽANIH SNAGA SFRJ * 1945–1985*”, sa štrihovanom fotografijom Josipa Broza Tita, snimljenom dok ga je u Jajcu, u novembru 1943, portretisao Božidar Jakac.
Naslov jedne od tih knjiga glasi „Kadrovi i kadrovska politika”, njen autor je dr Drago Nikolić, general-pukovnik JNA, a bila je štampana kao petnaesta po redu u ediciji ,,Razvoj oružanih snaga SFRJ 1945–1985”.
Kako su se ove knjige našle na buvljoj pijaci i odakle, njihov prodavac nije hteo da kaže, ali je ipak ponudio nekakvo objašnjenje: „Doneo neko, kao što i sve drugo neko donese a neko odnese, kupi”.
Listajući ovih dana tu knjigu, potpisnik je naišao na mnoge zanimljive detalje o kadrovima i kadrovskoj politici u nekadašnjoj Jugoslovenskoj narodnoj armiji, podatke za koje nije jasno, bar ne ako ih osmotrimo iz današnje perspektive, zašto su stavljeni pod pečat ,,vojne tajne”, makar i ,,interne”.
Štaviše, da su mnoge od tih činjenica javno objavljene onda kada su samo odštampane u knjizi za posebne namene, možda bi tragedija razbijanja Jugoslavije bila manje krvava, jer oni koji su u tome učestvovali ne bi mogli tako olako da manipulišu javnošću.
Znala bi javnost, na primer, da su pod crvenom petokrakom, kao kadrovi u JNA, a to znači, kao oficiri, podoficir i vojni činovnici, bilo da su na komandnim ili vojno-upravnim dužnostima, posle okončanja Drugog svetskog rata 1945. godine, zajedno službovali partizani, domobrani, četnici, ljotićevci i nedićevci, sada svi kao oficiri Jugoslovenske armije, iako su se do juče gledali preko puščanog nišana, kao pripadnici zaraćenih, neprijateljskih vojnih formacija.
Jugoslovenska armija (JA) u ono vreme bila je moćna sila, koja je kraj rata dočekala sa oko 800.000 pripadnika svrstanih u pet armija (50 divizija) i u Korpus narodne odbrane Jugoslavije (KNOJ) sa sedam divizija.
Ukupno je ta vojska krajem 1945. imala 56.391 oficira i 101.792 podoficira, pri čemu je 89,8 odsto oficira i 79 odsto podoficira bilo učlanjeno u Komunističku partiju Jugoslavije (KPJ).
Na kraju rata KPJ je imala 140.000 članova, a njih 80.000 bilo je u JA.
Posle izvršene demobilizacije, pre svega ratnog partizanskog kadra, krajem 1947. armija, sada već JNA, bila je svedena na oko 400.000 pripadnika, organizovanih u pet armijskih oblasti.
U tom trenutku, među oficirima JNA bili su i ljudi koji su tokom rata, sticajem raznih okolnosti, bili u nekoj od formacija neprijateljski suprotstavljenih partizanskoj vojsci.
Ukupno je u aktivnoj službi u JNA bilo 3.533 takva oficira.
Oni su tokom rata pripadali sledećim formacijama: domobranima u NDH (1.963), četnicima Draže Mihailovića (727), formacijama Dimitrija Ljotića, Milana Nedića i Koste Pećanca (142), Jugoslovenskoj kraljevskoj vojsci u Africi (14), albanskoj fašističkoj vojsci (4) i slovenačkim belogardejcima (1).
Time se spisak ne završava, jer su se na službi u JNA nalazili i oficiri koji su u ratu pripadali okupacionim snagama: bugarskim (322), nemačkim (215), italijanskim (124) i mađarskim (18) formacijama.
Iz carske ruske vojske u JNA je 1947. godine bilo 5 oficira.
Ove podatke dodatno osvetljava činjenica da je već u junu 1945. demobilisano i prevedeno u rezervu oko 17.000 „uglavnom nesigurnih i nesposobnih, nižih rukovodilaca” i blizu 1.500 „neproverenih” oficira.
Tokom 1946. godine demobilisano je, prevedeno u rezervu i penzionisano 3.217 starešina JNA na višim dužnostima (od položaja komandanta i komesara bataljona naviše) kao i oko 14.500 starešina s činom poručnika i nižim činovima.
Tokom 1947. otpušteno je iz JNA 1.609 oficira (od tog broja, njih 85 zbog „neprijateljskog delovanja”).
Sve u svemu, čak i te godine, kao što smo videli, oficirski kadar JNA činili su pripadnici najmanje 14 vojnih formacija, zaraćenih između 1941. i 1945. na tlu Jugoslavije.
Očito je reč o temi čije bi dublje istraživanje sigurno donelo mnoga nova, interesantna saznanja, pogotovo u okolnostima kada su već široko otvorena vrata prošlosti iza kojih su decenijama čamile činjenice o primeni revolucionarne pravde, onoga što se najkraće definiše kao „crveni teror” koji je pobednik primenjivao posle 1944. godine.
Kadrovi
Iz ove knjige saznajemo da je početkom 18. veka, u doba stajaćih armija, pojam kadrovi (engleski i francuski „cadres” – okviri, ramovi) označavao skup oficira i podoficira potrebnih za obrazovanje vojnih jedinica, a kasnije skup starešina mirnodopskog dela oružanih snaga. Za rešavanje složenih problema kadrovskog obezbeđenja, u svim armijama je organizovana personalna služba, kao deo komandno-upravne strukture rukovodećih vojnih organa. Personalna služba odabira, školuje, ocenjuje, premešta, odlikuje, unapređuje i evidentira kadrove, određuje prestanak njihove službe u armiji i popunjava jedinice rezervnim starešinskim kadrom.
Znaci da je tacna prica jednog Srbina kad je opisao jedan njegov slucaj sa jednim Hrvatom koji mu je bio predpostavljeni prije Drugog svetskog rata, a kad se zaratilo njega ustase zarobili a ovaj isti je bio oficir ustasa. Uspeo je na neki nacin da pobegne i pridruzio se partizanima i na kraju rata se desilo da mu je isti ustasa bio predpostavljeni. Pricao mi je prijatelj koji je bio u partizanima i kraj rata docekao u cinu majora, da su imali odresene ruke dok su oslobadjali Bosnu da mogu sami donositi odluke sa zarobljenicima, ali kad su presli na hrvatsku stranu tada su dobili naredjenje da sve zarobljene predaju civilnim vlastima a ovi su ih odma ukljucivali u jedinice tako da su bili posle izmesani sa ustasama pri daljem oslobadjanju preostalih teritorija.
ОдговориИзбриши