Slika Novaka Radonića "Devojka sa kanarincem" iz 1858. godine premijerno će biti predstavljena sutra u Galeriji Matice srpske u Novom Sadu. Tu sliku je Galerija Matice srpske za svoju kolekciju pribavila prošle godine.
"Devojka sa kanarincem" ubraja se u umetnička dela obavijena onom vrstom inspirativne magije kakva pobuđuju trajnu, nepresušnu radoznalost, kako poznavalaca, tako i ljubitelja umetnosti", navodi se u pratećem materijalu.
O ovoj donedavno nepoznatoj slici, o slikaru i brojnim pitanjima koja se nameću, govoriće muzejska savetnica Milena Vrbaški.
Novak Radonić (1826-1890) bio je najpotpunije školovani srpski umetnik epohe romantizma, uz Đuru Jakšića i Stevana Todorovića. Slikarski zanat počeo je da uči sa 17 godina kod Petra Pilića, a obuku je nastavio kod Nikole Aleksića, nakon čega je pohađao i završio studije slikarstva na Akademiji u Beču (1851-1856).
Od svojih četrdesetih sve manje je slikao, posvećujući se pisanju i radu na prikupljanju narodne književnosti. Bio je saradnik Književnog odeljenja Matice srpske i bio je izabran za dopisnog člana Srpskog učenog društva.
Nekoliko poslednjih godina živeo je uglavnom u Sremskoj Kamenici, u kući svog prijatelja Jovana Jovanovića Zmaja, gde je i preminuo.
Naslikao je brojne portrete, ikone i tri ikonostasa. U njegova najvažnija dela ubrajaju se monumentalna nacionalno-istorijska kompozicija "Smrt cara Uroša", apoteozno-alegorijsko delo "Vile krunišu Branka Radičevića" i pejzaž "Hopovo".
Vile krunišu Branka Radičevića
Naslikao je i brojne portrete poznatih ličnosti sa kojima je imao i privatne kontakte, poput Jakova Ignjatovića, Svetozara Miletića, Mihaila Polita Desančića i Jovana Jovanovića Zmaja.
"Devojka sa kanarincem" ubraja se u umetnička dela obavijena onom vrstom inspirativne magije kakva pobuđuju trajnu, nepresušnu radoznalost, kako poznavalaca, tako i ljubitelja umetnosti", navodi se u pratećem materijalu.
O ovoj donedavno nepoznatoj slici, o slikaru i brojnim pitanjima koja se nameću, govoriće muzejska savetnica Milena Vrbaški.
Novak Radonić (1826-1890) bio je najpotpunije školovani srpski umetnik epohe romantizma, uz Đuru Jakšića i Stevana Todorovića. Slikarski zanat počeo je da uči sa 17 godina kod Petra Pilića, a obuku je nastavio kod Nikole Aleksića, nakon čega je pohađao i završio studije slikarstva na Akademiji u Beču (1851-1856).
Od svojih četrdesetih sve manje je slikao, posvećujući se pisanju i radu na prikupljanju narodne književnosti. Bio je saradnik Književnog odeljenja Matice srpske i bio je izabran za dopisnog člana Srpskog učenog društva.
Nekoliko poslednjih godina živeo je uglavnom u Sremskoj Kamenici, u kući svog prijatelja Jovana Jovanovića Zmaja, gde je i preminuo.
Naslikao je brojne portrete, ikone i tri ikonostasa. U njegova najvažnija dela ubrajaju se monumentalna nacionalno-istorijska kompozicija "Smrt cara Uroša", apoteozno-alegorijsko delo "Vile krunišu Branka Radičevića" i pejzaž "Hopovo".
Vile krunišu Branka Radičevića
Devojka sa kanarincem, 1858. godina
Нема коментара:
Постави коментар