Znameniti srpski reditelji

Radivoje Lola Đukić, reditelj i pisac, rođen 3. aprila 1923. godine u Smederevu. Živeo je i radio u Beogradu, gde je i završio Visoku filmsku školu. Radio je u Radio Beogradu i Televiziji Beograd od osnivanja kao reditelj. Osnovao je Humorističko pozorište na Terazijama u Beogradu i bio njegov prvi reditelj.

Pisao je i režirao pozorišne komade: Zlatni majdan, Bog je umro uzalud, Budibogsnama, Čovek sa četiri noge, Moram da ubijem Petra, Usrećitelji, Kradem-kradeš-kradu, Jedna ljubav i pet pokojnika, mjuzikl Ubi ili poljubi.

Za sobom je ostavio stotine satiričnih priloga u TV Beograd. Napisao je i režirao preko 200 emisija. Njegovi autorski radovi su, između ostalih i serije Ogledalo građanina Pokornog, Crni sneg, Deset zapovesti, Ću-ćeš-će. Sa Novakom Novakom je napisao Servisnu stanicu, Na tajnom kanalu, Muzej voštanih figura, Licem u naličje, Spavajte mirno, Sačulatac.

Režirao je i filmove: Jezero, Balada o svirepom, Grčka deca, Nema malih bogova, Sreća u torbi, Na mesto, građanine Pokorni, Zlatna praćka.

Napisao je knjige Sklerotični memoari, Ovca na bulevaru Oktobarske revolucije, Budale jedu maglu, Čovek pravih leđa u zemlji grbavih. Osim režijom i pisanjem, Radivoje Lola Đukić bavio se i slikarstvom. Nagrađivan je mnogim nagradama: Ordenom rada sa crvenom zastavom, Ordenom bratstva i jedinstva sa zlatnim vencem, Poveljom za izgradnju Beograda, nagradom SFERE iz Zagreba za najbolji roman iz naučne fantastike. Umro je 1995. godine u Beogradu.

Ognjenka Milićević, reditelj, teatrolog, profesor, esejista, rođena 26. decembra 1927. godine u Banja Luci. Studirala je režiju u Lenjingradu i na Pozorišnoj akademiji u Beogradu. Diplomirala je 1952. godine. Režirala je u Narodnom pozorištu u Sarajevu, Beogradu, Mostaru i u beogradskom Ateljeu 212: Duboki su koreni, Romul veliki, Drveće umire uspravno, Trojanke. Osim u pozorištu, režirala je puno drama na Radiju i Televiziji Beograd. Autor je više od stotinu eseja o pozorištu i dve studije: Ruski teatar prve polovine 20. veka i O pozorištu Majerholda. Bila je profesor režije i dekan Fakulteta dramskih umetnosti. Bila je prorektor Univerziteta umetnosti. Za svoj rad dobila je više nagrada i priznanja, između ostalih i Veliku plaketu Univerziteta umetnosti. Nosilac je Ordena zasluga za narod. Ognjenka Milićević bila je i reprezentativka Jugoslavije u odbojci. Umrla je u Beogradu 2008. godine.

Aleksandar Đorđević, rođen 28. jula 1924. godine u Subotici. Diplomirao je režiju na Pozorišnoj akademiji u Beogradu 1952. godine u klasi profesora Huga Klajna. U Narodnom pozorištu u Nišu režirao je niz komada od 1952. do 1961. godine, kada prelazi na Televiziju Beograd gde radi do 1990. godine.

Režirao je više od 200 pozorišnih predstava u pozorištima širom Srbije, kao i u beogradskim pozorištima: JDP, Pozorište na Terazijama, Atelje 212, Boško Buha. Najpoznatije predstave su: Kraj vikenda, Violinista na krovu, Poltron, Večiti student, Jalta – Jalta, Ljubavnik. Režirao je i osam igranih filmova: Povratak otpisanih, Hajde da se volimo, Jaguarov skok, Valjevski voz. i nekoliko televizijskih drama: Gospodin Foka, Prijateljstvo, zanat najstariji, Čep koji ne propušta vodu. Televizijska publika pamti ga po serijama: Otpisani, Povratak otpisanih, Vruć vetar, Bolji život, Srećni ljudi, Samci, Levaci.

Za svoj rad je dobio više značajnih nagrada: na TV festivalu na Bledu (69), Holivudskom festivalu TV (72), na festivalu u Portorožu (74), nagradu RTS za životno delo (78), Oktobarsku nagradu grada Beograda (84); dva puta je odlikovan Ordenom rada sa zlatnim vencem, a dobitnik je i Ordena za hrabrost. Umro je u Beogradu 2005. godine.

Slavoljub Stefanović - Ravasi, rođen 29. juna 1927. godine u Čačku. Diplomirao je režiju na Pozorišnoj akademiji u Beogradu 1952. godine u klasi profesora Huga Klajna. Reditelj je Pokrajinskog pozorišta u Prištini od 1952. do 1957. godine. Režira i u srpskoj i u albanskoj drami. Prvi komad koji je režirao bio je Svi moji sinovi, Artura Milera (1952). Godine 1957. prelazi u Radio Beograd, a od 1958. radi na TV Beograd. Prvu TV dramu emitovanu na televiziji Beograd 1959. godine režirao je upravo Ravasi po sopstvenom scenariju, na osnovu Nušićeve drame Kirija. U toku života režirao je 84 TV drame i serije: Kod sudije za prekršaje, Volite se ljudi, Hronika palanačkog groblja. Poslednju dramu Tesla, režirao je 1993. godine. Režirao je i filmove, a najznačajniji je Koštana iz 1976. godine. Gostuje i režira u pozorištima u Srbiji, na TV Skopje, u Varšavi, Budimpešti, Amsterdamu, Minhenu. Poslednji pozorišni komad režirao je u Prištini 1994. godine. Bio je to komad Pokojnik, Branislava Nušića. Umro je u Beogradu 1996. godine.

Za svoj rad dobio je više nagrada na TV festivalima na Bledu i u Portorožu, kao i nagradu „Bronzani Ramzes” na TV festivalu u Aleksandriji 1963. Odlikovan je Ordenom rada sa zlatnim vencem, Ordenom zasluga za narod i Ordenom bratstva i jedinstva.

Miroslav Belović, rođen 7. avgusta 1927. godine na Ilidži kod Sarajeva. Studirao je režiju u Lenjingradu, Stratfordu na Ejvonu i Beogradu. Diplomirao je na Pozorišnoj akademiji u Beogradu 1951. godine. Bio je reditelj, književnik i profesor na FDU, upravnik Jugoslovenskog dramskog pozorišta. Bio je umetnički rukovodilac pozorišta AKUD „Branko Krsmanović”. Režirao je preko 130 pozorišnih predstava u JDP, zemlji i inostranstvu i preko 200 radio drama.

Napisao je oko 15 dramskih tekstova. U središtu njegovog interesovanja su dramska dela naših autora. Režirao je komade: Gospoda Glembajevi, Ožalošćena porodica, Dundo Maroje, Mister dolar, Dantonova smrt, Talac, Tango, Nikad se ne zna, San letnje noći, Kapetan Džon Piplfoks, Pepeljuga. Objavio je knjige: Lirski zapisi, Vladavina varke, Voda u situ, Jesenski haiku, Drugo Proleće (poetski omaž supruzi Maji Dimitrijević, glumici). Za svoj rad Belović je dobio nagradu AVNOJ-a, Sedmojulsku nagradu Republike Srbije, Oktobarsku nagradu grada Beograda, Vukovu nagradu, Zmajevu povelju, nagradu „Dr Branko Gavela”, nagradu „Joakim Vujić”, šest Sterijinih nagrada, Zlatni lovorov vijenac MES-a. Nosilac je Ordena rada. Umro je u Beogradu 2013. godine.

Ljubomir Muci Draškić, rođen 20. juna 1937. godine u Zagrebu. Diplomirao je režiju na Pozorišnoj akademiji u klasi profesora Vjekoslava Afrića 1962. godine. Bojan Stupica ga dovodi u Atelje 212, u kome ostaje do kraja, najpre kao reditelj a potom i upravnik. Prva režija mu je bila predstava Kartoteka. U Ateljeu 212 režirao je 33 predstave, između ostalih i Kralj Ibi, Kafanica, sudnica, ludnica, Rado ide Srbin u vojnike, Uloga moje porodice u svetskoj revoluciji, Na ludom belom kamenu, Lulu, Purpurno ostrvo, Maratonci trče počasni krug, Radovan III, Oj Srbijo, nigde lada nema, Marija se bori sa anđelima, Sveti Georgije ubiva Aždahu, Knjeginja iz Foli-Beržera, Marija Stjuart, Bekstvo, Građanin plemić. Režirao je i u svim drugim beogradskim pozorištima, u Novom Sadu, Somboru, Subotici, Kruševcu, Nišu, Šapcu, Zagrebu, Ljubljani, Mostaru, Banja Luci, Osijeku, Bazelu, predstave Budilnik, Sabirni centar, Pokojnik, Jaje, Ožalošćena porodica, Buba u uhu, Gospođa ministarka, Dundo Maroje, Madam San-Žen, Tango. Na mestu upravnika Ateljea 212, na kojem je proveo deset godina, nasledio je čuvenu Miru Trailović. Bio je i profesor režije na Fakultetu dramskih umetnosti. Režirao je više radio i televizijskih drama: Ljubav na telefonu, Kafanica na uglu, Generali ili srodstvo po oružju, Pod istragom. Za svoj rad dobio je više priznanja: Sterijinu nagradu, Zlatni vijenac MES-a Sarajevo, Ćurane na Danima komedije u Jagodini, nagrade „Bojan Stupica”, UDUS i susreta vojvođanskih pozorišta. Trg ispred Ateljea 212 danas nosi njegovo ime. Umro je u Beogradu 2004. godine.

Sava Mrmak, rođen 4. aprila 1929. godine u Zemunu. Diplomirao je režiju na Pozorišnoj akademiji u Beogradu. Bio je profesor TV režije na Fakultetu dramske umetnosti u Beogradu i šef katedre za režiju na Akademiji umetnosti BK. Umetnički rad započinje predstavom Čajdžinica na avgustovskoj mesečini u sarajevskom Narodnom pozorištu, 1954. godine. Od 1958. godine radi na televiziji Beograd gde u početku režira muzičke i šou programe Pod sjajem zvezda, Zižduk u osam. Bio je jedan od najznačajnijih jugoslovenskih reditelja u domenu istorijsko – dokumentarnih drama: Husinska buna, Čovek koji je bombardovao Beograd, Metak u leđa i serija: Na putu izdaje, Slom, Poslednji čin, Španac, Dani AVNOJ-a, Banjica, Odlazak ratnika – povratak maršala, Jastuk groba mog, Kraj dinastije Obrenović. Poslednja drama koju je režirao bila je Proleće u Limasolu.

Nagrađivan je mnogim nagradama: Udruženja televizijskih reditelja, Televizije Beograd za životno delo i za mnoge režije, Zlatnom plaketom Fakulteta dramskih umetnosti, Zlatnom plaketom Akademije umetnosti BK, Ordenom rada sa zlatnim vencem. Umro je u Beogradu 2002. godine.

Jovan Ristić Rica, rođen 2. aprila 1939. godine u Beogradu. Odrastao u Molerovoj, maturirao u III muškoj, leta provodio na radnim akcijama, za malo postao oficir, studirao mašinstvo i prava i konačno se skrasio na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju, gde je diplomirao režiju u klasi profesora Vjekoslava Afrića. U zaletu, jedan za drugim, osniva niz kamernih teatara: Dadov, Teatar levo, Kabare stepenice, Kabare komarac. Režirao je u pozorištima u Mostaru, Beogradu, Novom Sadu i Zagrebu.

Na Televiziju dolazi 1966. godine. Režira kultnu seriju Koncert za ludi mladi svet, pa Divlje godine, Naše priredbe, Sedam plus sedam, Bilo pa prošlo, Malo ja, malo ti i još 2500 televizijskih emisija. Režirao je preko 3000 manifestacija, među kojima i osam sletova za rođendan Josipa Broza Tita. Jedan je od osnivača Drugog programa Televizije Beograd. Radio je za italijanske (RAI), nemačke (ZDF), rumunske, bugarske, mađarske, sovjetske i portugalske televizijske kuće. Učestvovao je na smotrama u Varšavi, Dablinu, Moskvi, Barseloni, Bledu, Portorožu, osvajajući više od 20 značajnih nagrada, među kojima i Zlatnu ružu Montrea 1979. godine. Bio je veliki kolekcionar i jedan od najznačajnijih srpskih filatelista. Zahvaljujući njegovim idejama i upornosti dobili smo divne serije maraka posvećene našim glumcima i rediteljima. Umro je u Beogradu 2013. godine.

Umetnička obrada maraka: mr Marina Kalezić, akademski slikar.

Stručna saradnja: Udruženje dramskih umetnika Srbije.

Kataloške informacije

26. mart 2015.

Umetnička obrada Marina Kalezić

Štampa: višebojni ofset „ZIN” Beograd; z.č. 13 3/4

Tiraž: 23,00 din (višebojna) 25.000; 23,00 din (višebojna) 25.000; 23,00 din (višebojna) 25.000; 23,00 din (višebojna) 25.000; 23,00 din (višebojna) 25.000; 23,00 din (višebojna) 25.000; 23,00 din (višebojna) 25.000; 23,00 din (višebojna) 25.000

Tabak: 8 + vinjeta

Maksimum karte: 8

Koverti sa žigom PD: 4

Nacrti: Portret Radivoja Lole Đukića; Portret Ognjenke Milićević; Portret Aleksandra Đorđevića; Portret Slavoljuba Stefanovića-Ravasija; Portret Miroslava Belovića; Portret Ljubomira Mucija Draškića; Portret Save Mrmka; Portret Jovana Ristića.

Veličina maraka: 30 x 37,5 mm.

Važi neograničeno.