Nauka 2012.

U okviru tradicionalnog izdanja "Nauka", Pošta Srbije obeležava dva jubileja našeg školstva: 75 godina utemeljenja visokog umetničkog obrazovanja i 150 godina Požarevačke gimnazije. Tri marke sa nominalama 22, 33 i 44 dinara puštene su u opticaj 30. marta 2012. godine.

Marka nominale 22 dinara , sa motivom nekadašnje zgrade Fakulteta muzičke umetnosti, posvećena je proslavi 75 godina visokoškolske ustanove. Ukazom Ministarstva prosvete predratne Jugoslavije donetim 31. marta 1937. godine osnovna je Muzička akademija u Beogradu. Rad prvih profesora i osnivača bio je usmeren na stvaranje umetnika i pedagoga koji će koncertnim i nastavnim aktivnostima stvarati specifičnu umetničku svest. Među utemeljivačima bili su kompozitor i muzikolog Kosta Manojlović, potom prvi rektor akademije, kompozitor i dirigent Stevan Hristić i violinista i kompozitor Petar Stojanović. To je ujedno i prva umetnička visokoškolska institucija u našoj zemlji. Nastava je danas organizovana na 11 odseka i obuhvata 25 različitih studijskih programa, a nastavnički kolegijum fakulteta čini 180 nastavnika i saradnika.

Marka nominale 33 dinara za motiv ima Akademiju likovnih umetnosti u Beogradu. Takđe, osnovana 1937. godine, dok od 1973. godine radi kao Fakultet likovnih umetnosti. Osnivači i prvi profesori bili su Petar Dobrović, Milo Milunović i Toma Rosandić. Oni su školovani u inostranstvu i svojim iskustvima utemeljili su beogradsku akademiju po uzoru na svetske škole. Od početka, organizacija nastave odvijala se na tri odseka: slikarskom, grafičkom i vajarskom.

Iako Fakultet pripada grupaciji mlađih viskokoškolskih ustanova ovog tipa u Evropi, veoma brzo je stekao ugled, jer predstavlja nastavak usmetničkog školstva u Srbiji, koje je nastalo u drugoj polovini XIX veka. Šezdesetih godina prošlog veka i procvata beogradske aprstraktne umetnosti, primljeni su u kolektiv predstavnici ove umetničke orjentacije. Takva praksa, kojom škola u celini iskazuje sluh za aktuelne faze umetnsti, bila je nastavljena i kasnije, kada se za saradnike primani predstavnici "nove figuracije", kasnije "novog ekspresionizma", a devedesetih i nove beogradske skulptore. Nastava se odvija u pet zgrada. Deo institucije su i Centar za grafiku i vizuelna istraživanja i Livnica skulptura u osnivanju.

Marka nominale 44 dinara za motiv ima Požarevačku gimnaziju i njen jubilej 150 godina postojanja.

Umetnička obrada maraka je rad slikara mr Bobana Savića. Stručnu saradnju pružili su dekan Milutin Dragojlović sa Fakulteta likovnih umetnosti i profesor dr Soja Marinković sa Fakulteta muzičke umetnosti. tiraži maraka su 25.000 komada.

Na dan puštanja maraka u opticaj na pošti 11101 Beograd bio je u upotrebi prigodan žig.

  

Pronađeno više od 30.000 rimskih novčića na jugu Engleske

Preko 30.000 rimskih novčića pronašli su arheolozi na lokaciji gde se gradi novi hotel u blizini čuvenih rimskih kupatila na jugoistoku Engleske. Veruje se da srebrni novčići potiču iz 270. godine nove ere, a ovo je peta najveća količina ikad pronađena. Novčiće su pronašli arheolozi koji su radili 150 metara od istorijskih rimskih kupatila u Batu. Svi novčići biće prebačeni u Britanski muzej, a konzervatorima će trebati najmanje godina dana da ih obrade.

Bat se nalazi u regionu Samerset na jugoistoku Engleske i poznat je po svoja tri termalna izvora. Status grada dobio je 1590. Bat je pod zaštitom Uneska, a nastao je kao banja nazvana latinskim imenom Aquae Sulis (Voda Sulisa) u doba Rimljana, 43. godine nove ere. Njegova kupališta su lekovita za veći broj hroničnih oboljenja. 

Vaskrs 2012.

Povodom najvećeg hrišćenskog praznika - Uskrsa, Pošta Srbije je i ove godine emitovala dve prigodne marke. Nominala maraka su 22 i 46 dinara. Marke su štampane u većem tiražu nego ostala izdanja i na poštama širom Srbije su od 15. marta, kada su puštene u opticaj.

Inače, prvo izdanje povodom Uskrsa naša pošta emitovala je 2002. godine i od tada se redovno emituje svake godine, mesec dana pre praznika. u početku izdanje je sadržalo četiri prigodne marke, a od 2004. godine dve marke.

Izdanje iz 2002. godine

Slično kao i prošle godine, kao motivi za marke korišćeni su muzejski eksponati iz Muzeja Srpske pravoslavne eparhije budimske u Sentandreji. Osnovni fond zbirke u Sentandreji daje sveobuhvatni pregled razvoja umetnosti u Eparhiji, a istovremeno prikazuje i osnovna obeležja pravoslavne crkvene umetnosti u širem Podunavlju, pre svega u XVIII veku.

Motiv na marki nominale 22 dinara je "Vaskrsenje Hristovo", gornji deo prestonog krsta iz nepoznate radionice radjen u emajlu i srebru, nastao u XIX veku. Motiv na marke nominale 46 dinara je vaskrsenje sa detaljem okova Jevanđelja nastalog u XVIII veku, nepoznate radionice, rađen u emajlu i srebru. Motiv na koverti je detalj "Tajne večere" Mihaila Živkovića iz 1815. godine, dimenzija 58x43 cm, u drvetu i ulju iz nekadašnjeg ikonostasa srpske crkve u Balašađarmatu.

Umetničku obradu maraka uradila je Nadežda Skočajić, grafičar. Stručnu saradnju pružio je Kosta Vuković, rukovodilac zbirke Muzeja Srpske pravoslavne eparhije budimske u Sentandreji.

Marke su štamapane tehnikom višebojnog ofseta u novosadskoj štampariji "Forum" u šalterskim tabacima od po 25 maraka. Tiraž marke od 22 dinara je 215.000 komada, a marke od 46 dinara 25.000 komada. Na dan emitovanja maraka u opticaj pušten je i koverat prvog dana sa prigodnim žigom pošte 11101 Beograd 1.

 

125 godina Narodnog pozorišta u Nišu

Umetnost 2012.

U okviru ovogodišnjeg izdanja Umetnost izdate su četiri prigodne marke, nominala 22, 33, 46 i 55 dinara, a tema je arhitektura. Predstavljene su četiri zgrade u secesionističkom stilu, tri u Beogradu i jedna u Subotici, odnosno zgrada Robnog magazina, Telefonska centrala, Hotel Mokva i Gradska kuća u Subotici, koja ujedno slavi i 100 godina od izgradnje.

Na marki nominale 22 dinara prikazana je zgrada Robnog magazina. Jedan od najčistijih primera secesije u arhitekturi Srbije je, kako piše B. Nestorović, zgrade Robne kuće u Kralja Petra 16,  Viktora Azrielja (1889-1938). Ideja o objektu je, prema svedočenju M. Korunovića, doneta iz Beča, kao i delovi enterijera i eksterijera, dok su arhitektonske crteže izradili beogradski studenti. Velika zastakljena površina fasade u gvozdenoj konstrukciji, sa balkonskim gvozdenim ogradama i sa lizenama na krajevima, obeleženim mramorom u kome su isklesani secesijski elementi, ostvaruje harmoničnu kompoziciju prvu ove vrste u Beogradu.

 

Na markici nominale 33 dinara prikazana je zgrada Telefonske centrale u Beogradu. Podignuta je 1908. na uglu Kosovske broj 47 i Palmotićeve ulice. Posle studijskog obilaska Telefonske centrale u Pešti 1905, jedne od najsavremenijih u Evropi toga doba, osokoljen inostranim iskustvom, projekat beogradske Centrale izrađuje mladi docent Beogradskog univerziteta Branko Tanazević. Omogućivši postavljanje telefonskih instalacija za 6.000 pretplatnika, okupivši u svome enterijeru odeljenja poštanske i telegrafske službe, zgrada Telefonske centrale sasvim je zadovoljila potrebe malog, i još uvek sujeverjem zaodenutog grada, u kome je, uzgred rečeno, banalna predrasuda o baksuznom pretplatničkom broju 13, već jednom osujetila genezu i šire rasprostiranje telefonije. Između dva rata (1921-26), zgradi je nadzidan sprat koji nije narušio njen prvobitni sklad. Intervenciju je izveo sam autor a gradnju nadzirao Petar Popović. Zgrada je pod zaštitom države od 1981. kao kulturno dobro od velikog značaja. Konzervatorski radovi su izvedeni 1988.

Zgrada se nalazila na novčanici od 50.000.000 dinara iz 1993. godine.

  

Na merki nominale 46 dinara predstavljena je nekadašnja Palata Rosija, današnji hotel Moskva je zgrada u Beogradu. Palata Rosija je bila zgrada osiguravajućeg društva Rosija u Beogradu. Palata se nalazi na uglu Kralja Milana i Balkanske ulice i bila je najveća privatna zgrada u Kraljevini Srbiji, nalazila se na stotinak metara od kraljevskog dvora, na Terazijama. Zgradu su projektovali arhitekta Jovan Ilkić i grupa arhitekata iz Sankt Peterburga. Gradnja palate je otpočela u proleće 1905. godine, a svečano je otvorena 14. januara 1908. godine. Svečano otvaranje je izvedeno iz dva dela. Na srpsku novu godinu 14. januara 1908. godine uz dvorski orkestar, kralj Petar I Karađorđević je otvorio palatu Rosiju sa gostionicom Moskva. Svečano otvaranje i veselje obavljena su i 17. januara 1908. uz koncert Kraljeve garde. U palati Rosija je bio smešten hotel, kafana, restoran, stanovi za rentu i kancelarije beogradske filijale osiguravajućeg društva Rosija, za čijeg je direktora postavljen Svetozar Vukadinović.

  

Na marki nominale 55 dinara predstavljena je Gradska kuća u Subotici, koja ove godine, tačnije 16. septembra slavi 100 godina od izgradnje. Izgradnja nove ili treće gradske kuće počela je 1908. godine. Pregovori o gradnji su počeli 1906. godine i u njima je glavnu ulogu imao Karolj Biro, tadašnji gradonačelnik Subotice. Subotičani su navikli na staru gradsku kuću, koja je izgrađena 1827. godine i nisu se radovali njenom rušenju. Tadašnje novine pratile su događaje i bile su veoma kritične. I sami Subotičani su u vreme izgradnje imali podeljena mišljenja. U početku su videli samo visoke zidove, a pošto se mali tornjevi još nisu nazirali, učinilo im se da je zgrada suviše velika i nezgrapna. Kritika je bilo i zbog rušenja nekoliko zgrada pored stare Gradske kuće.

Gradska kuća je sa svim svojim delovima izgrađena 1910. godine, ali je u potpunoj funkciji tek od 1912. godine, jer su vrhunski majstori onog vremena još pune dve godine ukrašavali njene enterijere. Na unutrašnjim zidovima je mnoštvo vitraža i ornamentičkih ukrasa, sa slikama delatnosti lokalnog stanovništva i ukrasima simboličnog karaktera. Gradska kuća je podignuta je projektu Marcela Komora (1868—1944) i Dežea Jakaba (1864—1932), budimpeštanskih arhitekata, u tada vrlo modernom stilu — mađarskoj varijanti secesije. Ukrašena je sa bezbroj šara stilizovanog cveta lale. Gradska kuća je visoka 76 metara, terasa vidikovca je na 45,5 metara, dugačka je 105,08, a široka 55,56 metara. Prostire se na 5.838 kvadratnih metara.Od kada je završena Gradska kuća je najveća najlepša građevina Subotice. Tokom stogodišnjice bitisanja, uglavnom je bila administrativni centar grada.

  

Umetničku obradu maraka uradila je N. Skočajić, štampane su u novosadskoj štampariji Forum, u tiražu od 65.000 komada po nominali.

 

 

Zaječarska zadruga

Olimpijske igre London 2012

Forenzika u Srbiji

Forenzika je u Srbiju došla 1904. sa osnivanjem takozvanog antropometrijskog odeljenja policije pri Ministarstvu unutrašnjih dela. Antropometrija je u to vreme bila relativno nova metoda za identifikaciju i registraciju kriminalaca – merili su se i poredili određeni delovi lica i tela, kao i ožiljci, tetovaže i druge lične karakteristike. Tvorac ove metode, francuski policajac Alfons Betrijon, dobijene mere unosio je u određenu formulu koja je, smatralo se, odgovarala samo jednoj osobi i nije bila podložna promenama. U to vreme, na kraju XIX veka, kada se otisci prstiju još nisu koristili za identifikaciju, ovo je delovalo kao veoma dobra metoda pa se brzo proširila u Veliku Britaniju i SAD. No, i Srbija je samo sedam godina po osnivanju antropometrijskog odeljenja polako počela da je napušta i prelazi na daktiloskopsku registraciju (otiske prstiju) jer se ispostavilo da je sistem manjkav – dešavale su se greške ako bi dva različita policajca uzimala mere osumnjičenog, ali su se dimenzije i prirodno menjale kako čovek stari.

 

Daktiloskopija je uvedena po metodi Ivana Vučetića (1858–1925), Hvaranina koji se u mladosti odselio u Buenos Ajres gde je pokrenuo centar za daktiloskopiju. U svetu je poznatiji kao Juan Vucetich i važi za čoveka koji je osmislio sistem za klasifikaciju papilarnih linija, odnosno otisaka prstiju, i nazvao ga ikonofalangometrija. Vučetić, koji je uz svoj potpis na dokumentima uvek ostavljao i otisak desnog kažiprsta, godinama je proučavao rad Engleza Galtona Fransisa koji je prvi uveo daktiloskopiju u policijsku praksu, kao i druge rane pokušaje formiranja sistema za klasifikaciju otisaka. Vučetićev sistem, koji je u praksu ušao 1891. pravljenjem prvog registra ikonofalangometrije, pokazao se kao veoma dobar i ubrzo se proširio po čitavoj Južnoj Americi, a kasnije i po čitavom svetu. I danas se četiri grupe otisaka koje je ustanovio Vučetić, uz blage izmene, koriste za klasifikaciju.

Na početku Prvog svetskog rata iz Srbije je upućen poziv dr Arčibaldu Rajsu, hemičaru, profesoru i jednom od pionira forenzike da pomogne u istraživanju i dokumentovanju zločina počinjenih na ovim prostorima. Rajs koji je u to vreme bio nadaleko poznat stručnjak, upravo je objavio svoju drugu knjigu o forenzici Priručnik forenzičke nauke: krađe i ubistva, dok je nekoliko godina ranije izdao knjigu Forenzička fotografija.

Rajs je u Beogradu osnovao tehničku policiju, organizovao je po ugledu na slične ustanove u svetu i opremio tada najmodernijom opremom. Posle Drugog svetskog rata tehnička policija postala je Biro za kriminalističku tehniku, koji je prerastao u Kriminalističko-tehnički centar pa u današnji Nacionalni kriminalistiko-tehnički centar (NKTC) u kome radi oko 130 stručnjaka.

Turovićeva igla

Nauka nema valjano objašnjenje kako su naši preci u 14. veku pre naše ere dobili potpuno čisto gvožđe, bez ikakvih primesa, što je i sa današnjom tehnologijom nemoguće postići

Turovićeva igla, žezlo od čistog, nerđajućeg gvožđa iz 14. veka pre naše ere, koje je 1999. godine nađeno na leskovačkom brdu Hisar, svojevrsno je tehnološko čudo, jer moderna metalurgija još nije dostigla stepen razvoja da može da proizvede gvožđe takve čistoće. Osim što je zamislilo naučnike, ovo otkriće podstaklo je i pristalice alternativnih teorija, poput one da su na Zemlji u dalekoj prošlosti postojale civilizacije razvijenije od naše.

Nerđajuća „igla“, dužine 64,5 centimetara, stara oko 33 veka, koja se danas čuva u sefu Arheološkog instituta u Beogradu, dobila je naziv po arheologu amateru Šćepanu Turoviću, koji ju je slučajno našao na dnu jedne jame.

Kada je ovaj neobičan predmet očišćen od zemlje, na njemu nije bilo ni traga korozije, a analize u Institutu za nuklearne nauke „Vinča“ i laboratoriji smederevske železare „Sartid“ pokazale su da je izrađen od čistog gvožđa, bez primesa drugih metala, što je čini izuzetnom u svetskim razmerama. Pritom, isključena je mogućnost da je reč o meteoritskom gvožđu, koje sadrži nikl, a ovde ga nema, ili takozvanom prirodnom gvožđu, jer u prirodi nije pronađeno gvožđe tolike čistoće.

- Da bismo proverili rezultate dobijene u Vinči, nabavili smo američki etalon gvožđa, polugu od elementarnog gvožđa sa atestom, i testirali je pod istim uslovima kao i „iglu“. Na naše iznenađenje, ispostavilo se da američko čisto gvožđe, za razliku od predmeta iz Leskovca, sadrži i tragove drugih metala. Novi šok usledio je kada smo ultramodernim rendgenom u „Sartidu“ utvrdili da je „igla“ napravljena od kompaktnog gvožđa, bez tragova korozije i šupljina, kojih ima i kod predmeta izrađenih pod pritiskom od nekoliko hiljada tona. Pokušajte da zamislite kakvu bi revoluciju izazvalo otkriće formule trajne zaštite od korozije. Dobili bismo večiti metal, poput zlata i platine, koji može da se beskonačno reciklira, što bi imalo dalekosežne pozitivne posledice, od ekonomskih do ekoloških – objašnjava profesor doktor Milorad Stojić iz Arheološkog instituta u Beogradu, koji je nekoliko godina rukovodio istraživanjima na Hisaru.

Žezlo moći
Iako su naučnici testirali većinu gvozdenih predmeta nađenih na ovom lokalitetu, među kojima i jednu sličnu iglu, nijedan od njih ni približno nije bio kvalitetan kao onaj koji je pronašao Turović. Prema Stojićevim rečima, takozvana nerđajuća „igla“ najverovatnije je korišćena kao žezlo moći, statusni simbol koji je ukazivao na veliko dostojanstvo njegovog vlasnika.

- Potrebne su decenije rada da bi se čekićem iskovao takav nerđajući predmet, a stari metalurzi sigurno nisu uložili toliki trud da bi napravili nekakvu ukrasnu iglu. Tim pre što je u to vreme gvožđe vredelo više od zlata, imajući u vidu njegovu retkost i težinu dobijanja – kaže naš sagovornik.

Arheološka istraživanja na Hisaru započeta su 1999. godine, malo pre nego što je Šćepan Turović pronašao nerđajuću "iglu". Tada su na ovom brdu otkriveni ostaci velikog naselja brnjičke kulturne grupe, za koje je kasnije utvrđeno da je najstariji centar crne metalurgije u Evropi i jedan od najstarijih u svetu.

Brnjička kultura se inače, razvijala od 1350. do oko 1050 g. p. n. e na prostoru od jugozapadne Srbije, na Kosovu, i u basenu južne Morave, do istočnih delova današnje Bugarske, a nazvana je tako prema prvom pronađenom lokalitetu na Kosovu.

- Jedan od prvih naroda koji je razvio i jedno vreme držao monopol na metalurgiji gvožđa bili su Hetiti. To hetitsko gvožđe označavano je kao kraljevski metal, jer je ekskluzivno pravo na proizvodnju i distribuciju imao dvor, a vredelo je koliko i zlato. Iako je i pre otkrića na Hisaru bilo onih koji su verovali da je u to vreme u Evropi postojala metalurgija gvožđa nezavisna od hetitske, za to nije bilo dokaza. Pronađeno je, doduše, nekoliko gvozdenih predmeta, ali ne i dokaz o lokalnoj proizvodnji gvožđa. Međutim, na Hisaru imamo zaokružen metalurški ciklus proizvodnje gvožđa – komade rude gvožđa, stotine žrvnjeva za njeno sitanjenje, jame za prozvodnju ćumura, keramičke delove višecevnih duvaljki za podsticanje vatre, do polufinalnih i finalnih proizvoda, što je otkriće svetskog značaja – kaže Stojić.

Sudeći po dostupnoj arheološkoj građi, na ovom lokaltetu se nalazilo jedno od glavnih naselja brnjičke kulture. Zaštićeno zidovima, kontrolisalo je najvažnije puteve i imalo privilegiju da se snabdeva egzotičnom robom kao što su pistaći, a najverovatnije i vinom, maslinovim uljem i slično.

Naučnici pretpostavljaju da je ova moćna kultura poslužila kao etnokulturna osnova za razvoj Dardanaca, jednog od starobalkanskih naroda, a ima indicija i da su nosioci Brnjičke kulture podstakli ili direktno učestvovali u Dorskoj seobi, koja je za rezultat imala formiranje populacije iz koje su potekli antički Grci.

Blago Hisara
Na malom delu lokaliteta Hisar koji je do sada istražen, otkriveno na stotine posuda i drugih predmeta koji svedoče o kontinuitetu naselja od neolita, preko bakarnog, bronzanog i gvozdenog doba, do rimskog i vizantijskog perioda, kao i iz srpskog srednjeg veka i turskog perioda. Pored ostataka najstarije evropske kovačnice gvožđa, tu su, između ostalog, pronađeni i tragovi Kelta, bedemi rimskog utvrđenja, srebrni novac Stefana Lazarevića, pre nego što je postao despot, i ostaci zanatsko – metalurškog središta iz vizantijskog perioda.

Iako je svojevremeno planirano da se ovaj deo Hisara preuredi u Etnoarheoloki park, taj projekat još nije ostvaren, a Šćepan Turović, osim što je nerđajuće žezlo po njemu nazvano, nije dobio nikakvo priznanje za svoje otkriće.

Lunarni horoskop - godina zmaja

Drugo prigodno izdanje poštanskih maraka u ovoj godini posvećeno je kineskom kalendaru. Pošta Srbije emitovala je dve prigodne marke pod nazivom "Lunarni horoskop - godina zmaja" nominalne vrednosti 22 i 55 dinara.

Ovo je treća godina zaredom kako naša pošta emituje seriju posvećenu kineskom horoskopu, te ovo izdanje postaje tradicionalno u okviru Programa prigodnih maraka. Većina poštanskih uprava evropskih zemalja emitovale su marke sa motivima kinskog horoskopa.

Pretpostavlja se da u Kini ima oko pola miliona filatelista, pa su finansijski razlozi povod za ovakvu hiperprodukciju maraka. Shodno tome, slično kao prethodne dve godine, može se očekivati da će ovogodišnje izdanje ubrzo biti prodato.

Marke se obično emituju nekoliko nedelja uoči dogadjaja koji obeležavaju ili na sam dan. Kod nas su marke emitovane čak dve nedelje nakon što su Kinezi proslavili svoju Novu godinu. Razloga za ovakvo kašnjenje nije bilo, tim pre jer smo u januaru imali samo jednu prigodnu marku.

Motiv na markama je zmaj. Osim naziva zemlje i nominalne vrednosti, na markama je odšamapano: Lunarni horoskop - godina zmaja. Na marki nominale 22 dinara tekst je na ćiriličnom pismu, a na marki od 55 dinara na latiničnom pismu.

Marke su štampane u novosadskoj štampariji Forum tehnikom višebojnog ofseta. Prvi put kod nas šalterski tabaci za obe vrednosti imaju po četiri maraka, s tim da je marka nominale 22 dinara štampana i u tabacima od po 25 maraka. Kao i 2011. godine tiraž marke od 22 dinara je 175.000, a od 55 dinara je 25.000 komada.

Kineski horoskop je jedan od najstarijih poznatih u svetu. poput onog koji se koristi u Evropi, sastoji se od 12 znakova od kojih svaki vlada jednom lunarnom godinom. Znaci znakova dobili su po životinjama: pacov, bik, tigar, zec, zmaj, zmija, konj, jarac, majmun, petao, pas i svinja. Osim znakova, važnu ulogu ima i pet elemenata: drvo, metal, voda, vatra i zemlja. Kineska astrologija je zasnovana na tradicionalnoj astronomiji, kineskom lunarnom kalendaru i načelima kao što su: jing i jang, pet planeta, deset nebeskih tokova, dvanaest zemljskih grana. 

Lunarni kalendar je zasnovan na ciklusima Mesečevih mena. Kalendarski meseci odgovaraju mesečevim ciklusima, ali se povremeno dodaju i interaktivni meseci kako bi se ovi ciklusi usaglasili sa solarnom godinom. Uz kineski, u ove kalendare spadaju i hembrejski i hindu kalendari, kao i većina kalendarskih sistema korišćenih u antici.

Na osnovu kineskog Zodijaka ova godina je u znaku zmaja i počela je 23. januara. Trajaće do 9. februara 2013. godine, kada nastupa godina zmije i kada se istovremeno završava, naravno sa astrološkog aspekta i dugogodišnji period Lava i nastupa era Device.

U kineskom horoskopu svaki znak ima i svoj element, koje se takodje menja prema godini rodjenja, a za ovu godinu vladajući element je voda, pa je ovo godina vodenog zmaja. U staroj Kini zmaj je predstavljao moć i carsku vlast, dok u današnje vreme simbolizuje sreću i uspeh.

Predvidjanja kineskih astrologa za 2012. godinu su pozitivna i najvljuju godinu ispunjenu radnim aktivnostima.