Kolekcionar: новембар 2015

29. новембар 2015.

Prvaci Evrope u košarci za žene 2015.

Na Evropskom prvenstcu za košarkašice, održanom od 11. do 28. juna u Mađarskoj i Rumuniji, košarkašice Srbije osvojile su zlatnu medalju.

Reprezentativke Srbije startovale su u grupnoj fazi turnira trijumfom nad košarkašicama Letonije, ubedljivom pobedom nad Hrvatskom i Velikom Britanijom i porazom od Rusije. U drugoj fazi takmičenja susrele su se sa reprezentativkama Slovačke, Španije i Litvanije i nakon trijumfa protiv Slovakinja i poraza od Španije i Litvanije, u četrtfinalu su pobedile reprezentaciju Turske.

Bitku za finale izborile su pobedom u polufinalnom meču protiv Belorusije, a trijumfom nad reprezentacijom Francuske u finalnom meču, rezultatom 76:68, naše košarkašice ostvarile su najveći uspeh u istoriji srpske ženske košarke, i istovremeno direktno obezbedile plasman na Olimpijske igre u Rio de Žaneiru 2016. godine.

Za najkorisniju igračicu turnira proglašena je Ana Dabović, a mesto u idealnoj petorki turnira pripalo je i Sonji Petrović.

Zlatnu medalju na Evropskom prvenstvu u košarci za žene osvojile su: Jelena Milovanović (krilni centar), Tamara Radočaj (plej), Kristina Topuzović (krilo), Nevena Jovanović (bek), Danijel Pejdž (krilni centar), Tijana Ajduković (centar), Saša Čađo (bek), Sara Krnjić (centar), Milica Dabović (bek), Dajana Butulija (bek), Ana Dabović (bek) i Sonja Petrović (krilni centar), predvođene selektorkom Marinom Maljković i stručnim štabom koji čine: Dragan Ratković, Bojan Janković, Miloš Pađen i Miloš Pavlović (pomoćni treneri), Bogdan Bulj (skaut), Miloš Petković (skaut), Đorđe Jelić (lekar), Branko Stojnić (fizioterapeut), Marko Salatić (fizioterapeut) i Jadranka Trkulja (tim menadžer).

Grafička obrada marke: Jakša Vlahović, akademski grafičar.

Stručna saradnja: Košarkaški savez Srbije.

Kataloške informacije

Datum izdavanja: 27. novembar 2015.

Umetnička obrada Jakša Vlahović

Štampa: višebojni ofset ZIN Beograd

Tiraž:23,00 din (višebojna) 25.000

Tabak: 8 + vinjeta

Koverat sa žigom PD (FDC): 1

Nacrt: Prvaci Evrope u košarci za žene 2015, reprezentacija Srbije sa peharom.

Veličina marke: 37,5 x 30 mm

Važi neograničeno.

Prvaci sveta u vaterpolu Kazanj 2015.

Pored imena Srbije na vaterpolo karti sveta piše – šampioni sveta, pobednici Svetske lige, prvaci Svetskog kupa, najbolji na Mediteranu, bronzani na studentskom šampionatu, na Olimpijskim igrama, zlatni u Evropi. Gde god da se okrenemo – Srbija, sa odličnim stručnim štabom, fenomenalnim igračima, ekipama koje žele stalno napred, publikom koja ih prati i vaterpolo organizacijom kao osloncem čitave priče.

Vaterpolo je najtrofejniji sport Srbije. Brojni vaterpolo radnici, treneri i igrači, u svetskim okvirima, zauzimaju istaknutu poziciju u istoriji ovog sporta, još od vremena kada se početkom prošlog veka vaterpolo tek pojavio na našim prostorima. Blistavi uspesi naše države, u vaterpolu, stvaraju najveće zvezde ovog sporta i reprezentacije koje ostvaruju najveća priznanja na međunarodnoj sceni. Vaterpolo reprezentacija Srbije (A selekcija-seniori) beleži uspehe tokom protekle decenije u kontinuitetu velikog rada i vrhunskih rezultata, kao pobednik na takmičenjima: Svetsko prvenstvo 2009, 2015; Evropsko prvenstvo 2012, 2014; Svetska liga 2006, 2007, 2008, 2010, 2011, 2013, 2014, 2015; Svetski Kup 2010, 2014.

U Kazanju su u osvajanju medalje učestvovali sledeći igrači i članovi stručnog štaba: Gojko Pijetlović (Oradea), Dušan Mandić (Pro Reko), Živko Gocić (Solnok), Sava Ranđelović (Breša), Miloš Ćuk (Eger), Duško Pijetlović (Pro Reko), Slobodan Nikić (Galatasaraj), Milan Aleksić (Solnok), Nikola Jakšić (Partizan Rajfajzen), Filip Filipović (Pro Reko), Andrija Prlainović (Pro Reko), Stefan Mitrović (Sol-nok), Branislav Mitrović (Eger), sa stručnim štabom koji čine: Dejan Savić (selektor), Uroš Stevanović, Žarko Petrović (treneri), Stefan Ćirić (trener, snimatelj) Vladimir Pavlović (kondicioni plivački trener), Aleksandar Janik (kondicioni trener za rad u teretani), dr Vladmir Harhaji (lekar), Vladimir Radović i Marko Jović (tim menadžeri), Vladimir Vujasinović (savetnik), Goran Čanko-vić (tim lider) i Dejan Stevović (portparol).

Grafička obrada marke: Jakša Vlahović, akademski grafičar.

Stručna saradnja: Vaterpolo savez Srbije.

Kataloške informacije

Datum izdavanja: 24. novembar 2015.

Umetnička obrada: Jakša Vlahović

Štampa: višebojni ofset ZIN Beograd

Tiraž: 23,00 din (višebojna) 25.000 primeraka

Tabak: 8 + vinjeta

Koverat sa žigom PD (FDC)

Nacrt: Prvaci sveta u vaterpolu Kazanj 2015, reprezentacija Srbije sa peharom.

Veličina marke: 37,5 x 30 mm.

Važi neograničeno.

22. новембар 2015.

Muzejski eksponati 2015.

200 godina bakroreza Sveti Petar i Pavle sa izgledom Bele Crkve

(bakrorez na papiru, bojeni, nepoznati bakrorezac, 1815)

Bela Crkva osnovana je 1717. godine u okviru plana naseljavanja Banata i osiguravanja granice od turskih upada. Pravoslavni žitelji prosperitetnog gradića na granici tadašnje austrijske imperije su želeli da bakrorezom, koji je delo nepoznatog autora, a urađenom prema crtežu Pavela Đurkovića ili Arsenija Jakšića 1815. godine, istaknu svoju dobru uklopljenost u tadašnje političke i društvene okolnosti, ali i da zaštite svoje konfesionalno i nacionalno jedinstvo. Grafičkim listom ovog bakroreza dominira pravougaono polje sa svetiteljima između kojih je pročelje belocrkvanskog hrama. Sa leve i desne strane je krupnom ćirilicom ispisan tekst koji sadrži kratko objašnjenje prikazanog. U manjem pravougaoniku, pod nogama svetitelja, prikazana je panorama Bele Crkve sa tri dela naselja.

275 godina bakroreza Manastir Studenica

(bakrorez na papiru, 1740, otisak iz 1965, autor Gotfrid Dirst)

Kada je 1740. godine u bakarnu ploču urezana predstava Crkve Uspenja Bogorodice u Studenici, manastir je navršavao 550. godinu postojanja. O poručiocu ovog bakroreza, Nikolaju Antoniju Prodanoviću, osim imena upisanog ispod prikaza svetinje, nisu se sačuvali drugi podaci. Ni o autoru bakroreza, peštanskom grafičaru Gotfridu Dirstu, ne zna se gotovo ništa. Oskudnost podataka, međutim, ne umanjuje značaj ove grafike, jer je Studenica prvi srednjovekovni spomenik koji se pojavio kao glavni siže u srpskoj grafičkoj umetnosti. Centralni deo kompozicije zauzima Crkva Uspenja Bogorodice, zadužbina i grobna crkva osnivača srpske države i samog manastira, Stefana Nemanje.

275 godina ikone Sveti Dimitrije

(tempera na drvetu, 1735-1740, autor Hristofor Žefarović)

Ikonu Sveti Dimitrije naslikao je, između 1735. i 1740, monah, jerođakon, slikar i grafičar, Hristofor Žefarović (Dojran, kraj XVII veka – Moskva, 1753),najsvestraniji srpski umetnik prve polovine XVIII veka, koji se potpisivao kao ,,iliriko-rasijanski obščij zograf”.

Sveti Dimitrije, patron gradova Soluna i Sremske Mitrovice, zaštitnik ruske oblasti Sibir, naslikan je na propetom vatrenom konju, kako probada bugarskog cara Kalojana, koji pada na travnatu podlogu prekrivenu bokorima sitnih cvetova. Ikona je pronađena u zvoniku Crkve Sveta tri jerarha u Novom Sadu (Almaške). Ikona i bakrorezi se nalaze u zbirci Galerije Matice srpske u Novom Sadu.

Grafička obrada maraka: Anamari Banjac, akademski slikar.

Stručna saradnja: Milena Vrbaški, muzejski savetnik, Galerija Matice srpske, Novi Sad

Kataloške informacije

Datum izdavanja: 18. novembar 2015.

Umetnička obrada: Anamari Banjac

Štampa: višebojni ofset ZIN Beograd

Tiraž: 23,00 din (višebojna) 25.000; 35,00 din(višebojna) 25,000; 70,00 din(višebojna) 25,000 primeraka

Tabak: 10 komada

Koverat sa žigom PD (FDC): 1

Maksimum karta (MC):1

Nacrti: Sveti Petar i Pavle sa izgledom Bele crkve, 1815 godina bakrorez na papiru, nepoznati autor; Manastir Studenica, bakrorez na papiru, 1740 , autor Gotfrid Dirst;

Ikona Sv. Dimitrije, tempera na drvetu, 1735-1740, autor Hristofor Žefarović.

Veličina marke 1 i 3: 30 x 37,5 mm

Veličina marke 2: 37,5 x 30 mm

Važe neograničeno.

11. новембар 2015.

Davorin Jenko - zajedničko izdanje Srbija–Slovenija

Davorin Jenko (Dvorje, 9. novembar 1835 – Ljubljana, 25. novembar 1914) je bio poznati slovenački i srpski kompozitor i dirigent. Po duhu pravi Jugosloven, od 1859. do 1862. bio je horovođa Slovenskog pjevačkog društva u Beču; u to vreme komponovao je popularne slovenačke horove, među kojima i Naprej zastave slave koja je kasnije postala himna Slovenije. Šezdesetih godina 19. veka dolazi u Srbiju, nastavljajući svoj rad kao horovođa Srpskog crkvenog pevačkog društva u Pančevu, a zatim nasleđuje Kornelija Stankovića na čelu Beogradskog pevačkog društva. Komponovao je za horove na srpsku patriotsku poeziju. Kada je, 1868. godine, osnovano Kraljevsko srpsko pozorište (današnje Narodno pozorište), Davorin Jenko bio je njegov prvi dirigent. Pod uticajem srpskog muzičkog nasleđa, stvara muziku za više od 80 pozorišnih komada, između ostalih Đido, Seoska lola, Potera, Vračara, Pribislav i Božana i nekoliko koncertnih uvertira (Kosovo, Milan, Srpkinja, Aleksandar). Autor je i muzike za komad Markova sablja, pesnika Jovana Đorđevića, koji je izveden 1872. godine povodom stupanja na presto Milana Obrenovića, u kojem je prvi put izvedena i pesma Bože pravde, današnja srpska himna.

Davorin Jenko je i kompozitor nekih od najlepših starogradskih pesama, koje svi smatraju narodnim, između ostalih Ukor (‘De si dušo, ‘de si rano), na stihove Branka Radičevića i Tijo noći na Zmajeve stihove. Zaslužan je i za dolazak u Beograd i angažman Auguste-Vele Nigrinove, čuvene glumice. Koncertmajstor njegovog orkestra bio je Petar Krstić, kompozitor muzike za Koštanu, a violončelo je svirao pesnik Antun Gustav Matoš.

Jenko, predstavnik muzike romantizma u Srbiji, svojim delom dao je pečat čitavom jednom razdoblju; usavršio je klasičan srpski komad sa pevanjem, podigao instrumentalnu muziku na viši umetnički nivo, komponovao prvu srpsku operetu (Vračara ili Baba Hrka, praizvedena 1882). Zajedno sa Stanislavom Biničkim smatra se utemeljivačem srpske opere. Bio je član Srpskog učenog društva (današnje Srpske akademije nauka i umetnosti), a za svoje zasluge odlikovan je ordenom Svetog Save.

Umetnička obrada marke: mr Marina Kalezić, akademski slikar.

Kataloške informacije

datum izdavanja: 9. novembar 2015.

Umetnička obrada: Marina Kalezić

Štampa: višebojni ofset „ZIN” Beograd; z.č. 13 3/4

Tiraž: 70,00 din (višebojna) 25.000 primeraka

Tabak: 8 + vinjeta

Koverat sa žigom PD (FDC): 1

Maksimum karta (MC): 2

Nacrt: Zajedničko izdanje Srbija Slovenija portret Davorin Jenka.

Veličina marke: 30 x 37,5 mm

Važi neograničeno.

8. новембар 2015.

Dečja marka - bajke

Pošta Srbije pustila je u opticaj 4. novembra prigodno izdanje „Dečja marka”. Izdanje pod ovim nazivom, prvi put objavljeno prošle godine za temu je imalo basne, dok ovogodišnje izdanje „Dečja marka” za temu ima omiljeni dečji žanr – bajke. Četiri marke, nominalne vrednosti 23 dinara svaka, štampane su tehnikom višebojnog ofseta u tiražu od 25.000 serija a na šalterima pošta prodaju se u tabacima od po šesnaest komada. Izdanje prate i dva FDC koverta sa prigodnim motivima iz bajki, a umetnički obrada delo je Anamari Banjac, slikarke, kreatorke maraka Pošte Srbije. Štampanje ove emisije maraka povereno je Zavodu za izradu novčanica i kovanog novca iz Beograda, a žig prvoga dana nosi datum 4. novembar 2015, poštanski broj 11101 i naziv izdanja.

Na četiri marke ovog izdanja prikazani su motivi iz bajki Princeza i žabac, Snežana i sedam patuljaka te Trnova Ružica, čiji su autori braća Grim, odnosno bajke Lepotica i zver, koju je napisao Šarl Pero. Zajedničko za sve bajke koje su svoje mesto našle na ovogodišnjem izdanju Dečje marke, kao nit koja ih spaja, izdvaja se poljubac, čin koji je u sve četiri priče preokrenuo tok radnje i doveo do srećnog završetka.

Bajke su inače, priče fantastičnog sadržaja u kojima se, kako je to rekao Vuk Stefanović Karadžić, „pripovijedaju kojekakva čudesa, ono što ne može biti”. Kao književna vrsta, bajke mogu biti narodne tvorevine ili umetnička dela poznatog autora. Ono što je zajedničko za gotovo sve bajke, bilo da su narodne ili umetničke, jeste čitav jedan natprirodni, izmišljeni svet prepun čudesnih bića poput zmajeva, ala i aždaja, vila, vilenjaka i patuljaka, koji u bajkama ravnopravno postoji sa realnim svetom. Pred junakom bajke najčešće je čitav niz teških zadataka koje mora da reši kako bi ravnoteža, koja je na početku bajke nečim narušena, ponovo bila uspostvaljena. U bajkama dobro uvek pobeđuje zlo, zato bajke uglavnom imaju srećan završetak.

Među najpoznatije pisce bajki spadaju braća Vilhelm i Jakob Grim, koji su prikupljali i obrađivali nemačke narodne bajke: Ivica i Marica, Princeza i žabac, Trnova Ružica, Snežana i sedam patuljaka, Palčić, Zlatokosa. I mnoge priče francuskog pisca Šarla Peroa predstavljaju u stvari zapise starih narodnih bajki – Crvenkapa, Pepeljuga, Mačak u čizmama, Modrobradi... Danski pisac Hans Kristijan Andersen ostavio nam je bajke Palčica, Princeza na zrnu graška, Mala sirena, Ružno pače, Carevo novo odelo... Na našim prostorima srpske narodne bajke sakupio je i prvi objavio Vuk Stefanović Karadžić: Baš čelik, Međedović, Đavo i njegov šegrt, Aždaja i carev sin.